Volgens Ronald van Raak, voormalig SP-Kamerlid en hoogleraar filosofie aan de Erasmus Universiteit, staat de kwaliteit van wetgeving in Nederland onder druk. De trias politica, het principe van de scheiding der machten, is bedoeld om een balans te handhaven en tegenmacht te bieden, maar in de praktijk wordt de wetgevende macht, een uitzonderlijk recht voor parlementariërs, ondergraven. Voor linkse partijen is het sowieso al een bijzondere prestatie als wetten worden aangenomen.

Wetsvorming is een proces dat wekelijks één dag in beslag neemt. Kamerleden hebben deze tijd nodig om zich te bekwamen in het maken, lezen en verdedigen van wetten, een vaardigheid die Van Raak zelf leerde in de Eerste Kamer. Echter, Tweede Kamerleden zijn voor wetten, toelichting, antwoorden en informatie grotendeels afhankelijk van de minister. Bij zijn intrede in de Tweede Kamer constateerde Van Raak dat debatten zich vaker richtten op de toelichting dan op de inhoud van de wetten zelf.

Hoewel Kamerleden meer tijd zouden moeten besteden aan onderzoek en het raadplegen van wetenschappers, belemmert hun afhankelijkheid van de minister dit proces. De invloed van belangenverenigingen op ministeries compliceert de situatie verder. Bewindspersonen voelen zich vaak persoonlijk betrokken bij wetten, wat mede voortkomt uit hun cv, partijpolitieke of persoonlijke belangen. Soms worden actualiteiten tijdens een wetstraject ingefietst, mede onder invloed van Kamerleden en journalisten.

Problematisch is ook het belang dat wordt gehecht aan spoeddebatten. Deze debatten genereren veel media-aandacht en leveren politieke punten op, terwijl wetgevingsoverleggen minder aandacht trekken. Binnen de hiërarchie van de Tweede Kamer staan spoeddebatten hoger aangeschreven dan wetgeving. Veel Tweede Kamerleden bekleden hun functie slechts kort, waardoor ze het vak van wetgeving, dat tijd en ervaring vereist, onvoldoende kunnen leren. De wetenschapstoets biedt Kamerleden en commissies wel de mogelijkheid om advies in te winnen bij wetenschappers, wat door Van Raak als een waardevol instrument wordt gezien. Het feit dat wetsvorming als een probleem wordt erkend, is een belangrijke stap.