Op 9 oktober publiceerde Restore Britain, een nieuwe politieke beweging onder leiding van parlementslid Rupert Lowe, een beleidsdocument getiteld 'Mass Deportations: Legitimacy, Legality, and Logistics'. Dit 113 pagina's tellende document schetst een strategie om illegale migranten binnen drie jaar of sneller, op een wettige, logistieke en efficiënte manier, massaal te deporteren. Momenteel verblijven naar schatting zo’n 1,8 tot 2 miljoen illegale immigranten in Groot-Brittannië, een situatie die Restore Britain ziet als oorzaak van armoede, onveiligheid en groeiend wantrouwen jegens instituties.

Het plan voorziet in een tweeledige aanpak van vrijwillige en gedwongen uitzettingen. Restore Britain pleit voor een doel van 150.000 tot 200.000 gedwongen uitzettingen per jaar. Met een verhouding van drie vrijwillige uitzettingen voor elke gedwongen uitzetting zou het proces, uitgaande van 150.000 gedwongen uitzettingen per jaar, naar schatting 3 jaar duren. Een meer realistische schatting vanuit de beweging is dat de massale uitzettingen 2 jaar en 5 maanden in beslag zouden nemen.

Om dit te bewerkstelligen, stelt het voorstel een "Grote Verduidelijkingswet" voor, die de parlementaire soevereiniteit over rechtbanken zou herstellen en het Parlement de bevoegdheid zou geven om rechterlijke uitspraken die als ongewenst worden beschouwd, te negeren. Juridische obstakels moeten worden weggenomen door de intrekking van de Equality Act en de Human Rights Act, evenals terugtrekking uit het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens (EVRM). De intrekking van de Equality Act (2010) en het terugtrekken uit het EVRM zijn voorgesteld om de deportaties te faciliteren. Een selectie van EVRM-precedenten die specifiek relevant zijn voor Noord-Ierland zou echter behouden kunnen blijven binnen de Britse wetgeving. Deze stappen zouden naar verwachting geen afbreuk doen aan de post-Brexit handelsafspraken met de EU.

Het Britse asielbeleid zoals dat nu is, zou moeten verdwijnen. Asielstatus zou met terugwerkende kracht worden ingetrokken voor personen die recentelijk asiel hebben gekregen na illegale binnenkomst. Het voorstel omvat ook het intrekken van verwijzingen naar het VN-Vluchtelingenverdrag van 1951 in nationale wetgeving, met name die welke asielaanvragen toestaat na een reis door een veilig land. Alleen personen die rechtstreeks uit een buurland van Groot-Brittannië arriveren en daar asiel aanvragen, zouden nog vluchtelingenstatus kunnen krijgen. Tevens wordt gepleit voor het intrekken van nationale wetten die de staat verplichten asielzoekers te ondersteunen en het afschaffen van opvangcentra die niet aan detentie gerelateerd zijn.

Om vrijwillige terugkeer te stimuleren, worden diverse maatregelen voorgesteld. Zo wordt gepleit voor e-visa als het enige acceptabele bewijs van legaal verblijf. De controle op de gig-economie zou aangescherpt worden, evenals de controles op het recht om te werken voor zowel werkgevers als zelfstandigen. Werkgevers die de regels overtreden, riskeren hoge boetes of gevangenisstraf. Overheidscontracten zouden naleving door onderaannemers vereisen. Verhuurders zouden bij aanvang van een huurcontract gecontroleerd moeten worden op het recht om te huren, met sancties voor overtredingen. De wetgeving inzake dakloosheid zou aangepast moeten worden om illegale immigranten uit te sluiten en hen te deporteren. Tevens wordt gepleit voor het beëindigen van zogenaamde "veilige operaties" in de gezondheidszorg voor illegale immigranten. Voor niet-spoedeisende zorg zouden zij hun verblijfsstatus moeten tonen en een voorschot moeten betalen.

Een prioriteit voor publieke diensten wordt het in kaart brengen van de illegale bevolking door middel van gegevensuitwisseling. Gemeenten, de NHS en andere instanties zouden wettelijk verplicht worden om informatie te delen die helpt bij het identificeren van illegale immigranten. Er wordt voorgesteld biometrische controles in te voeren voor bankrekeningen en rekeningen zonder geldige status te sluiten. Werkgevers, verhuurders en banken zouden verdachte activiteiten moeten melden, en er wordt een openbaar meldingsportaal met beloningen voor klokkenluiders voorgesteld.

Voor gedwongen deportaties is er een voorstel om de immigratiehandhaving uit te breiden met duizenden nieuwe medewerkers. De financiering hiervoor zou moeten komen uit boetes, inbeslaggenomen bezittingen en hogere visumkosten. De capaciteit voor detentie moet drastisch worden verhoogd, met mogelijke inzet van locaties zoals voormalige RAF-bases. Particuliere bedrijven zouden ingeschakeld kunnen worden voor het beheer van detentiefaciliteiten. Voor de deportaties zelf wordt een combinatie van commerciële vliegtickets, extra chartervluchten en militair transport voorzien.

Om de benodigde fondsen te genereren, wordt een belasting op geldovermakingen naar landen die weigeren hun burgers terug te nemen, voorgesteld. Er wordt gepleit voor sancties tegen niet-meewerkende landen, zoals visumverboden, bezuinigingen op ontwikkelingshulp en importheffingen. Een coalitie van westerse landen zou diplomatieke druk kunnen uitoefenen op landen als India, Nigeria en Pakistan. Daarnaast zouden overeenkomsten met derde landen gesloten moeten worden voor de verwerking van asielaanvragen.

Een app of portaal voor hulp bij re-integratie wordt voorzien, gepromoot via PR-campagnes en samenwerkingen met ambassades. De geschatte kosten voor de uitvoering van deze plannen bedragen tientallen miljarden over de komende vijf jaar. Deze kosten zouden echter gecompenseerd moeten worden door besparingen en inkomsten uit boetes en belastingen. De kernprincipes van Restore Britain omvatten lage belastingen, een kleine overheid, immigratiebeperking, bescherming van de Britse cultuur, herstel van christelijke principes, bestrijding van woke-ideologie, het tegengaan van juridische oorlogvoering, stimuleren van individueel ondernemerschap, vrijheid van meningsuiting en directe democratie.