1. Het dodental in Gaza is volgens de Gazaanse autoriteiten boven de 60.000. Dit leidt tot een extreem hoge druk op de beschikbare infrastructuur voor het verwerken van overledenen.

2. Het al-Shifa-ziekenhuis in Gaza-Stad heeft een overvol mortuarium. Dit wijst op een capaciteitsprobleem in de bestaande faciliteiten.

3. Veel mortuaria in Gaza functioneren slechts gedeeltelijk. Dit draagt bij aan de capaciteitsproblemen bij het verwerken van de overledenen.

4. Er is een groot tekort aan begraafplaatsen in Gaza. Dit is een direct gevolg van het hoge dodental en de beperkte infrastructuur. Beschikbare grond wordt bovendien ingenomen door tentenkampen voor ontheemde Palestijnen.

5. Mensen begraven soms vier of vijf doden in één graf vanwege het tekort aan begraafplaatsen. Dit is een extreme maatregel als gevolg van de acute ruimtegebrek.

6. Doden worden begraven op plekken waar mensen wonen. Dit illustreert de ernst van het tekort aan begraafplaatsen en de noodgedwongen improvisatie. Rabie Saad woont bijvoorbeeld naast de graven van zijn neef, tante en een andere neef, die allen omkwamen bij een Israëlische aanval. De provisorische begraafplaats bij Saad's tent is gemaakt van bakstenen, plastic zeil en kartonnen naambordjes.

7. Het Israëlische leger controleert meer dan 85% van Gaza. De ruimtelijke beperkingen in Gaza en de controle van het Israëlische leger zijn contextuele factoren die het beheer van overledenen bemoeilijken. Het gebied waar Palestijnen zich mogen begeven, krimpt. Dit beperkt verder de mogelijkheden voor het aanleggen van nieuwe begraafplaatsen.