1. PFAS is een verzamelnaam voor diverse per- en polyfluoralkylstoffen, gebruikt in talloze producten zoals regenkleding, blusschuim, antiaanbaklagen en sommige soorten make-up.

2. PFAS-stoffen zijn persistent; ze breken niet snel af in het milieu en hebben een lange halveringstijd in het menselijk lichaam van gemiddeld vijf jaar per soort. De totale hoeveelheid PFAS in het lichaam halveert ongeveer om de vijf jaar, mits er geen nieuwe blootstelling plaatsvindt. Uitscheiding via urine en ontlasting vindt wel plaats, maar is een traag proces.

3. Onderzoek wijst uit dat Nederlanders een te hoge blootstelling aan PFAS ervaren, voornamelijk via voedsel en drinkwater. Ongeveer 20% van de PFAS-inname komt via drinkwater, waarbij de concentratie varieert afhankelijk van de waterbron (rivierwater bevat doorgaans hogere concentraties dan grondwater). De effectiviteit van thuiswaterfilters voor PFAS-verwijdering is onzeker; drinkwaterbedrijven nemen maatregelen om PFAS te verwijderen, en zelf proberen dit te doen wordt afgeraden.

4. Consumenten kunnen hun PFAS-inname beperken door voorzichtig te zijn met producten die mogelijk PFAS bevatten, zoals waterproof materialen, bepaalde soorten make-up, eieren van hobbykippen en verpakkingen van warm voedsel.

5. PFAS wordt in verband gebracht met diverse gezondheidsproblemen, waaronder een negatieve impact op het immuunsysteem en een verhoogd risico op bepaalde kankersoorten, Parkinson en verminderde vruchtbaarheid. Het exacte verband tussen PFAS-blootstelling en deze gezondheidseffecten is echter nog niet volledig opgehelderd.

6. De huidige gezondheidsnorm voor PFAS in bloed (6,9 milligram PFAS per liter bloed) is een richtlijn. Hogere concentraties verhogen de kans op negatieve gezondheidseffecten. Deze normen worden steeds strenger naarmate meer wetenschappelijke kennis beschikbaar komt.

7. De opruiming van PFAS-vervuiling is complex en kostbaar. Een voorbeeld is de sanering van een klein terrein in Doetinchem, dat 12,5 miljoen euro kostte.