1. De auteur diende van 1968 tot 1971 in de Vietnamoorlog en vervolgens drie jaar bij een militaire inlichtingendienst in West-Berlijn.

2. Na zijn militaire dienst werkte de auteur voor de CIA.

3. Tijdens zijn werk bij de CIA observeerde hij het creëren van crises door de CIA om vervolgens als verdediger van Amerikaanse belangen op te treden. Hij merkte op dat Israëlische en andere partijen informatie verstrekten, vaak gemengd met geloofwaardige informatie, om hun eigen agenda te promoten.

4. De auteur beschrijft negatieve berichtgeving over Saddam Hoessein, afkomstig uit Israël en gemotiveerd door diens steun aan de Palestijnen, die een rol speelde in de beslissing tot de oorlog in Irak. Hij wijst op het nauwe contact tussen Paul Wolfowitz en Doug Feith en Israëlische inlichtingenfunctionarissen en diplomaten in de aanloop naar deze oorlog.

5. De auteur beschouwt Israël als een belangrijke katalysator voor Amerikaanse misstappen in het Midden-Oosten en wijst op de invloed van Amerikaanse Joden in het Pentagon en het Witte Huis bij het vormgeven van het Amerikaanse beleid naar Israëlische belangen.

6. Na zijn vertrek uit de regering raakte de auteur betrokken bij tegenstanders van de Israëlische lobby. Hij beschrijft een "Joodse lobby" of "Joodse macht", bestaande uit Joods geld, controle over media en entertainment en toegang tot corrupte politici. Hij wijst op het bestaan van meer dan 600 Joodse organisaties in de VS die de promotie en bescherming van Israël ondersteunen, niet geregistreerd onder de Foreign Agents Registration Act van 1938.

7. De auteur beschrijft het "officiële Israël-narratief" waarin Israël als enige democratie in het Midden-Oosten en naaste bondgenoot van Washington wordt gepresenteerd. Hij verwijst naar Alan Dershowitz die zich uitspreekt over Joodse rijkdom, media-controle en invloed op het publieke debat.

8. De auteur beargumenteert dat kritiek van niet-Joden op collectief Joods gedrag wordt verboden en critici worden bestempeld als antisemiet of holocaustontkenner. Hij stelt dat oorlogen in het Midden-Oosten, ten dele ten gunste van Israël, worden gedreven door rijke en machtige Joden, waaronder Haim Saban, Sheldon Adelson, Paul Singer en Bernard Marcus, die politieke partijen die Israël steunen financieren.

9. De auteur beschrijft de rol van neoconservatieven, die hij voornamelijk Joods noemt, in de bescherming van Israël. Hij merkt op dat christenzionisten weliswaar talrijk zijn, maar niet dezelfde toegang tot macht hebben.

10. De auteur beschrijft het negeren van Israëlische acties tegen Palestijnen door Washington en de rol van David Friedman, de Amerikaanse ambassadeur in Israël, in het verdedigen van Israël. Hij beschrijft voorbeelden van geweld tegen Palestijnen door Israëlische troepen en kolonisten.