1. In 1979 keerde Ayatollah Khomeini terug naar Iran na ballingschap in Parijs en kwam aan de macht, wat het begin markeerde van een periode van onderdrukking van het Iraanse volk. Deze onderdrukking omvat beperkingen op vrije meningsuiting, hardhandig neerslaan van protest, willekeurige detenties, ondervragingen, lastigvallen, gedwongen verdwijningen en martelingen van politieke tegenstanders (volgens Human Rights Watch), en controle op de naleving van islamitische kledingvoorschriften door de zedenpolitie. Onderzoek uit 2023 van onder andere de Universiteit Utrecht wijst uit dat 80% van de Iraniërs de Islamitische Republiek wil afschaffen.

2. Begin 2025 vonden er Israëlische, en later Amerikaanse, aanvallen plaats op Iraanse nucleaire installaties en het Iraanse regime. Er was speculatie over de dood van ayatollah Khamenei tijdens deze aanvallen. Een deel van de Iraanse bevolking zag deze aanvallen als een mogelijkheid om van het regime af te komen, hoewel de steun voor Israëlische hulp bij een regimewisseling een substantiële minderheid betreft. Iran-analisten beschouwen een regimewisseling echter als simplistisch en wishful thinking, aangezien de huidige machthebbers alles doen om hun macht te behouden, en een dergelijke wisseling tot grote chaos zou kunnen leiden.

3. Farhad, een 39-jarige handelaar in koffieapparaten, vluchtte met zijn gezin naar de bergen ten noorden van Teheran na het begin van de Israëlische aanvallen. De reis van vier uur duurde elf uur vanwege overvolle wegen en gevechten om benzine. Een week later keerde hij terug naar Teheran. Hij is pessimistisch over de toekomst van Iran.

4. De Basij, een paramilitaire militie, werft actief nieuwe leden. 700 mensen zijn opgepakt op verdenking van spionage voor Israël; sommigen zijn opgehangen. Activisten die zich openlijk tegen het regime uitspraken, zitten vaak gevangen. Eerdere demonstraties in 2009 en 2022 werden met geweld neergeslagen.

5. Mogelijke alternatieven voor het huidige regime, zoals Reza Pahlavi (zoon van de laatste sjah) en de Volksmoedjahedien (MEK), hebben beperkte steun. Reza Pahlavi heeft geen grote partij weten op te bouwen die Iraanse monarchisten verenigt. De MEK is beter georganiseerd, maar niet geliefd bij een groot deel van de bevolking.