1. Op 22 juni 1941 viel Nazi-Duitsland de Sovjet-Unie binnen, het begin van Operatie Barbarossa. Deze aanval volgde op het verbreken van het Molotov-Ribbentrop pact, een niet-aanvalsverdrag tussen Duitsland en de Sovjet-Unie dat in 1939 was getekend.

2. Om 4:30 uur op 22 juni 1941 ontving de Russische ambassadeur in Berlijn een formele Duitse oorlogsverklaring. De Duitse rechtvaardiging voor de aanval was een vermeende grote concentratie Russische troepen langs de Duitse grens, gepresenteerd als een preventieve maatregel. De Amerikaanse regering verwierp deze rechtvaardiging.

3. In oktober en december 1941 beweerde Hitler, op basis van rapporten van het oostfront, dat de Sovjet-troepenconcentratie aan de Duitse grens veel groter was dan verwacht en dat Stalin van plan was om Duitsland en heel Europa binnen te vallen.

4. Tijdens de Neurenbergprocessen (1945-1946) beweerden Duitse militaire leiders, zoals Veldmaarschalk Keitel en Generaal Jodl, dat de aanval op de Sovjet-Unie preventief was en bedoeld om een Russische aanval te voorkomen. Beide werden ter dood veroordeeld.

5. Viktor Suvorov, een voormalige Sovjet-inlichtingenofficier, publiceerde in 1988 (*Icebreaker*) en 2010 (*The Chief Culprit*) boeken waarin hij stelt dat Stalin een groot offensief tegen Duitsland en haar bondgenoten plande voor juni/juli 1941, met voorbereidingen vanaf 1939. Deze stelling baseert hij op de analyse van Sovjet militaire documenten, citaten van Stalin en memoires van Russische militairen. Verschillende (West-)Duitse historici hebben zijn werk verder uitgewerkt.

6. Critici van Suvorovs these verwerpen de stelling dat Stalin een offensief plande. Sommigen zien de gelijktijdige troepenconcentraties als bewijs van Sovjet incompetentie inzake defensie. David Glantz (*Stumbling Colossus*) is een voorbeeld van een criticus met deze visie.

7. Jonathan Haslam bekritiseert Suvorovs "dubieuze gebruik van bewijs", wijzend op Stalins verrassing bij de Duitse aanval. Hij biedt geen alternatieve verklaring.

8. Gabriel Gorodetsky (*Groot bedrog: Stalin en de Duitse invasie van Rusland*) noemt Suvorovs werk "zwak en frauduleus". Deze kritiek wordt door anderen als onvolledig en tegenstrijdig gezien.

9. Jean Lopez (*Barbarossa 1941*) erkent dat Stalin een invasie voorbereidde, maar beschouwt Suvorov als een bedrieger en gelooft dat een Sovjet offensief voor 1942 onmogelijk was.

10. Sean McMeekin (*Stalin's War*, 2021) bespreekt Suvorovs werk oppervlakkig, ondanks overeenkomsten in hun analyse van Stalins intenties en oorlogsvoorbereidingen. McMeekin benadrukt het mysterie rond Stalins precieze bedoelingen.

11. McMeekin toont aan dat Stalin, ondanks zijn retoriek van "socialisme in één land", Lenins doel van de sovjetisering van Europa nastreefde. Hij wijst op Stalins aankondiging op 5 mei 1941 om van defensie naar aanval over te schakelen, en de bouw van vooruitgeschoven luchtmachtbases dicht bij de Duitse grens.

12. McMeekin argumenteert, net als Suvorov, dat Hitlers mobilisatie aan het oostfront een reactie was op Stalins oorlogsvoorbereidingen. Hij ondersteunt dit met inlichtingenrapporten uit 1940 die een Sovjet opmars naar Oost-Pruisen voorspelden.

13. McMeekin bekritiseert Suvorov op enkele details, maar erkent tegelijkertijd veel van Suvorovs bevindingen.

14. McMeekin wijst erop dat Barbarossa voor Stalin een propagandavoordeel opleverde, hem veranderend van agressor in slachtoffer in de ogen van het Westen.

15. McMeekin laat zien dat Roosevelt actief de betrekkingen met Stalin verbeterde, beginnend met de officiële erkenning van de USSR in 1933.

16. McMeekin levert bewijs dat Stalin van plan was om Europa in 1941 binnen te vallen, een langetermijnplan gebaseerd op Lenins visie op de sovjetisering van de wereld.

17. De ondertekening van het Molotov-Ribbentrop pact (23 augustus 1939) was een cruciale stap in Stalins strategie om een oorlog tussen kapitalistische mogendheden te ontketenen.

18. McMeekin benadrukt Stalins tactiek om de oorlog tussen Duitsland en de westerse mogendheden zo lang mogelijk te laten duren, door zowel Duitsland als zijn tegenstanders te manipuleren.

19. Stalins inval in Polen op 17 september 1939 was een strategische zet om te voorkomen dat hij als agressor werd gezien, terwijl hij tegelijkertijd voordeel haalde uit de situatie.

20. Hitlers beslissing om Operatie Barbarossa te starten was een poging om de fatale fout van het Molotov-Ribbentrop pact te corrigeren, maar kwam te laat.

21. McMeekin benadrukt het belang van de Amerikaanse Lend-Lease Aid voor de Sovjet overwinning, en Stalins capaciteit om grote aantallen soldaten in te zetten, waarbij de gevangenschap van soldaten als een misdaad werd beschouwd.

22. Volgens Suvorov (wat McMeekin onbesproken laat) was het dankzij Operatie Barbarossa dat de Sovjet-Unie Europa niet volledig kon veroveren.