Friedrich Merz behaalde 310 stemmen in de eerste stemming voor Bondskanselier, zes stemmen tekort voor de benodigde meerderheid van 316 stemmen. De CDU/CSU en SPD beschikten gezamenlijk over 328 zetels. Dit betekende een historische gebeurtenis: Merz was de eerste kandidaat-Bondskanselier in de geschiedenis van de Bondsrepubliek die de eerste ronde niet haalde. De coalitie CDU/CSU en SPD had immers 316 stemmen nodig om een kandidaat te kiezen; de eerste stemming was gepland als een formaliteit. Merz' geplande kabinetsbeëdiging stond gepland voor dinsdagmiddag, met bezoeken aan Parijs en Warschau op woensdag.

Weerstand tegen Merz bleek te bestaan binnen zowel de CDU/CSU als de SPD fracties. Kritiek richtte zich op zijn conservatieve standpunten, migratiebeleid en zijn voorgenomen versoepeling van de begrotingsdiscipline. Sommige SPD-leden vonden Merz te rechts en bekritiseerden zijn onvoldoende afstand nemen van de Alternative für Deutschland (AfD), door de veiligheidsdiensten als extreemrechts bestempeld. Een ruime meerderheid van de SPD-leden stemde wel vóór het coalitie-akkoord met Merz. Na de mislukte stemming vonden besprekingen plaats binnen de fracties; de AfD pleitte voor nieuwe verkiezingen.

Na vijf uur beraad volgde een tweede stemming. Hierin behaalde Merz 325 stemmen en werd hij tot Bondskanselier verkozen. Vijftien Bondsdagleden wijzigden hun stem na de eerste stemming. De AfD beschouwde de mislukte eerste stemming als een politieke nederlaag voor Merz.