Friedrich Merz, Duitse politicus, nodigde Benjamin Netanyahu, de Israëlische premier, uit voor een bezoek aan Duitsland. Dit gebeurde ondanks de mogelijkheid van internationale arrestatiebevelen tegen Netanyahu.

De Duitse regering beschouwt de steun voor Israëls bestaan als een kerntaak en historische verantwoordelijkheid. Nauwe economische en militaire banden bestaan tussen beide landen, gebaseerd op gedeelde democratische waarden en een vrije markteconomie. Duitsland levert wapenuitrusting aan Israël.

Economische ongelijkheid tussen Israël en de Palestijnse gebieden, en de daaruit voortvloeiende afgunst bij sommige jonge Palestijnen, wordt door de Duitse regering gezien als een factor in het Israëlisch-Palestijns conflict. De Duitse regering uit kritiek op het Israëlische nederzettingenbeleid, omdat dit in strijd is met de Oslo-akkoorden.

Ondanks de kritiek ondersteunt Duitsland de democratisch gekozen Israëlische regering. De vraag of Israëlische militaire acties proportioneel zijn, wordt door de Duitse regering beschouwd als een strategische, niet louter juridische kwestie. De proportionaliteit van sommige Israëlische militaire acties wordt betwijfeld, met name gezien het aantal slachtoffers.

Militaire hulp aan Israël blijft gehandhaafd, tenzij er concrete aanwijzingen zijn dat Israël deze wapens inbreukmakend op het internationaal recht gebruikt. De Duitse regering gelooft niet dat er sprake is van genocide tegen de Palestijnen.

Het Duitse beleid is gebaseerd op eigen informatie en beoordeling, maar de regering verwacht wel dat Israël het internationaal recht respecteert. Een erkenning door de Israëlische regering van disproportioneel wapengebruik zou door de Duitse regering als een serieus signaal van een schending van het internationaal recht worden beschouwd. De Duitse regering heeft echter geen bewijs ontvangen dat Israël het internationaal recht schendt of disproportioneel reageert.