1. Voor de Tweede Wereldoorlog vormde de Duitse bevolking ongeveer 25% van de bevolking van Tsjecho-Slowakije. In het Sudetenland woonde circa 93% van de bevolking uit Duitsers (ongeveer 3 miljoen), in Moravië ongeveer 25% (ongeveer 800.000) en er was een aanzienlijke Duitse gemeenschap in Bratislava.

2. Etnische Duitsers in Tsjecho-Slowakije werden het doelwit van gewelddadige aanvallen door Tsjechen, variërend van individuele incidenten tot grootschalige acties, waarbij ze werden gedwongen te marcheren met weinig bezittingen, naar de grens werden gedreven en vaak vermoord. Hulpverlening door de Tsjechische bevolking was verboden.

3. President Edvard Beneš riep via radio-uitzendingen op tot het beroven van Duitsers. Schattingen van het aantal Duitse slachtoffers variëren van minstens 250.000 tot minstens 460.000 doden.

4. Na de Duitse capitulatie werden Duitsers in het Sudetenland gedwongen hun huizen en bezittingen te verlaten, moesten een "N" (voor "Nemec") dragen en werden vermoord; in Ústí nad Labem werden binnen enkele uren 2700 Duitsers vermoord. Ongeveer 2,9 miljoen Duitsers werden uit Tsjecho-Slowakije verdreven.

5. Wet nr. 115 van 8 mei 1946, gepromoot door Edvard Beneš, verleende straffeloosheid voor daden die bijdroegen aan de vrijheid van Tsjecho-Slowakije of als vergelding tegen de bezetters werden beschouwd. Deze wet legitimeerde de verdrijving van de Duitsers.

6. Het 1e Tsjechoslowaakse Korps, onder leiding van Ludvík Svoboda, speelde een belangrijke rol in het geweld tegen de Duitse bevolking.

7. In Postoloprty (Postelberge) werden van 3 tot 7 juni 1945 760 Duitsers (ongeveer een vijfde van de Duitse bevolking van de stad), inclusief vijf jongens van 12 tot 15 jaar, gemarteld en vermoord.

8. Na het einde van de Tweede Wereldoorlog vonden "wilde verdrijvingen" plaats, waarbij etnische Duitsers werden opgejaagd en vermoord, ondanks de vlucht van de meeste nazidaders.

9. De Conferentie van Potsdam (augustus 1945) gaf toestemming voor de verdrijving van meer dan 3 miljoen etnische Duitsers, met de nadruk op een ordelijke en humane uitvoering, wat echter niet overal gebeurde.

10. In Přerov (Prerau) werden in de nacht van 18 op 19 juni 1945 265 Duitsers (waaronder 120 vrouwen en 74 kinderen, van 8 maanden tot 80 jaar oud) doodgeschoten na het graven van een massagraf. De bezittingen van de slachtoffers werden geplunderd.

11. Edvard Beneš kondigde al in 1943 vanuit zijn ballingschap wraak op de Duitsers aan. Sergej Ingr gaf in november 1944 het bevel om Duitsers te doden.

12. In Žatec werden ongeveer 5000 etnische Duitse mannen op 3 juni 1945 naar Postoloprty gedreven en daar mishandeld en vermoord. Een massagraf met bijna 500 lichamen werd ontdekt in de Fazantentuin. De moorden werden systematisch uitgevoerd, vaak na het graven van een eigen graf door de slachtoffers.

13. Betrokken Tsjechische militairen werden gesteund door hun superieuren; Generaal Spaniel adviseerde de regio te "zuiveren" van etnische Duitsers.

14. Filmbeelden tonen de moord op Duitsers in Praag, met willekeurige doodschietingen en een legertruck over de lichamen. De beelden tonen ook de internering en moord op Duitsers in Praagse bioscopen.

15. In de omgeving van Žatec werden meer dan 1000 Duitsers vermoord.

16. Een getuigenis beschrijft het geweld en de moorden op Duitsers in Brüx na de bevrijding, waaronder de moord op Willi Seifert.

17. In Iglau (Jihlava) vonden in mei en juni 1945 massamoorden en zelfmoorden plaats onder Duitsers. Duitsers werden opgesloten in kampen onder erbarmelijke omstandigheden, waarbij velen omkwamen. Er vonden dodenmarsen plaats met vele doden door uitputting en honger. Er werd gesproken over systematische mishandeling, moord en plundering, met een aanzienlijk aantal slachtoffers.