1. Een promovendus die onafhankelijk en zelfgefinancierd onderzoek verrichtte, werd ondervraagd door een visitatiecommissie over zijn verbondenheid met de faculteit, wat de druk op individuele onderzoekers binnen de universitaire structuur illustreert, zelfs bij onafhankelijk onderzoek.

2. Een antropologische studie onderzocht de evaluatiemethoden van academisch onderzoek binnen de rechten- en filosofiefaculteiten van verschillende universiteiten, waarbij de nadruk lag op de kwalitatieve aspecten en de subjectiviteit van het beoordelingsproces.

3. De visitatiepraktijk is verschoven van een kwantitatieve (gebaseerd op publicaties) naar een kwalitatieve benadering die 'narratieven', 'kwaliteit' en 'relevantie' benadrukt, wat een verandering in de evaluatie van academisch onderzoek impliceert van objectieve naar subjectieve beoordelingen.

4. De visitatie wordt beschreven als een 'affectieve' praktijk, gekenmerkt door ongemak en ironische dubbelzinnigheid bij de betrokkenen, wat het emotionele aspect van het evaluatieproces en de spanning tussen kritiek en het creëren van een positieve indruk benadrukt.

5. De universitaire structuur wordt bekritiseerd vanwege een gebrek aan diversiteit en inclusie, een 'koloniale', eurocentrische blik op kennis en een dominante 'witte' machtsstructuur die bepaalde perspectieven privilegeert.

6. De studie pleit voor het 'weigeren' van de huidige visitatiepraktijk, geïnspireerd op de 'Grote Weigering' van Herbert Marcuse, wat verwijst naar het verwerpen van heersende sociale en politieke systemen.

7. Ondanks de bedoeling om breder te evalueren, heeft de huidige evaluatiemethode nog steeds ordenende en disciplinerende effecten, wat aangeeft dat de verschuiving naar kwalitatieve evaluatie niet automatisch tot meer inclusiviteit of minder hiërarchie leidt.

8. Visitaties dwingen afdelingen tot het formuleren van een centraal narratief, wat kan leiden tot een verarming van de diversiteit aan onderzoek binnen de afdelingen.

9. Tijdens visitaties worden controversiële onderwerpen, zoals onafhankelijkheid in contractonderzoek en ethische implicaties van samenwerkingen (bijvoorbeeld met Israël), vaak vermeden, wat kan leiden tot het onderdrukken van kritische discussies.

10. Het onderscheid tussen wetenschappelijke en politieke/morele vragen wordt in twijfel getrokken, aangezien de studie argumenteert dat wetenschap niet neutraal is en ethische en politieke kwesties integraal deel uitmaken van wetenschappelijk onderzoek.

11. De toegang tot visitaties voor onderzoekers die de praktijk onderzoeken, was niet altijd gegarandeerd, wat wijst op een gebrek aan transparantie en openheid in het visitatieproces.

12. De term 'witte affecten' wordt gebruikt om de impliciete koloniale verbeelding van kennis te beschrijven, verwijzend naar de presentatie van dominante kennisperspectieven als neutraal en universeel, terwijl ze beïnvloed zijn door economische, sociale en politieke factoren.

13. De universiteit wordt gezien als altijd verweven met kennis en kapitaal, zelfs vóór de opkomst van het neoliberalisme, wat nuanceert dat de universiteit recent door de markt 'gekoloniseerd' zou zijn.

14. Het 'weigeren' van de universiteit impliceert het zoeken naar alternatieve manieren om kennis te produceren en te evalueren, gericht op het ontwikkelen van minder gewelddadige en meer inclusieve kennispraktijken.

15. De context van kennisproductie, inclusief de betrokken investeringen en belangen, moet explicieter worden gemaakt, wat het belang van transparantie over de financiering en de belangen die wetenschappelijk onderzoek beïnvloeden, benadrukt.

16. Het 'weigeren' van de heersende praktijken wordt niet als een individuele, maar als een collectieve verantwoordelijkheid gezien, wat het belang van collectieve actie benadrukt.

17. Het expliciet maken van het ongemak rondom visitaties kan bijdragen aan het ontregelen van de huidige praktijk en het openen van mogelijkheden voor alternatieve kennispraktijken, wat wijst op de noodzaak om openlijk over de tekortkomingen van het huidige systeem te discussiëren.