1. De Digital Services Act (DSA) van de EU, van toepassing op bedrijven met meer dan 45 miljoen actieve maandelijkse gebruikers in de EU, reguleert digitale diensten, waaronder grote sociale mediaplatforms.

2. De DSA verplicht platforms om desinformatie en haatzaaien te verwijderen. Dit leidt tot discussies over de impact op de vrijheid van meningsuiting en de definitie van "schadelijke" content. De uitvoering berust op "betrouwbare flaggers", waarvan de onafhankelijkheid betwijfeld wordt.

3. De DSA stelt strenge eisen aan grote technologiebedrijven, waaronder het opzetten van systemen om haatzaaien te voorkomen. Dit kan leiden tot een beperking van de diversiteit aan meningen en een grotere machtsconcentratie bij Big Tech.

4. Op 25 april 2025 publiceerde de Europese Commissie een lijst van 19 grote internetplatforms die onder de DSA vallen. De Commissie houdt zelf toezicht op de naleving.

5. Platforms die de DSA-regels niet naleven, kunnen boetes tot 6% van hun wereldwijde jaaromzet krijgen, wat voor grote techbedrijven miljarden euro's kan betekenen. Bij herhaaldelijke overtredingen kan de toegang tot de EU-markt worden verboden.

6. De DSA heeft een extraterritoriale reikwijdte en is van toepassing op bedrijven buiten de EU die Europese gebruikers bedienen. Dit verschilt van de Amerikaanse Section 230 en de Australische Online Safety Act.

7. De Amerikaanse Section 230 biedt online platforms immuniteit tegen civielrechtelijke aansprakelijkheid voor content van derden, in tegenstelling tot de DSA. Section 230 werd oorspronkelijk aangenomen ter ondersteuning van de internetindustrie en het verwijderen van kinderpornografie zonder politieke censuur.

8. De Australische Online Safety Act richt zich op de bescherming van gebruikers, met name kinderen, en niet op het verbieden van ongewenste politieke content. De Australian eSafety Commissioner kan straffen opleggen, maar richt zich vooral op privacy schendingen en de veiligheid van kinderen.

9. De DSA verplicht grote platforms tot continue risicobeoordelingen en transparantierapportages. Dit staat in contrast met de brede immuniteit die Section 230 biedt.

10. De implementatie van de DSA heeft tot spanningen geleid tussen de EU en de VS, met kritiek van Amerikaanse techbedrijven en zorgen over mogelijke handelsconflicten. Apple werd op 23 april 2025 beboet met €500 miljoen en Meta met €200 miljoen.

11. Elon Musk beschuldigde de Europese Commissie op 23 april 2025 van het aanbieden van een geheime deal om censuur toe te passen in ruil voor het niet opleggen van boetes. Musk beweerde dat andere platforms deze deal wel accepteerden, maar X niet.

12. Tussen 2019 en 2022 werden 108 leden van het Europees Parlement betrapt op het verkeerd besteden van geld voor assistenten. Deze leden moesten het geld terugbetalen, maar ondervonden geen verdere consequenties. 31 leden betaalden het geld niet eens terug.

13. Marine Le Pen werd veroordeeld tot vier jaar gevangenisstraf (twee jaar voorwaardelijk), een boete van €100.000 en een verbod op deelname aan verkiezingen voor het gebruik van Europees geld voor assistenten die in werkelijkheid voor haar partij werkten. Meer dan 100 andere Europarlementariërs zouden zich schuldig hebben gemaakt aan vergelijkbare praktijken zonder gevolgen. Het Europees Bureau voor Fraudebestrijding (OLAF) was al in 2014 op de hoogte van de dubbele functies.

14. Er zijn meerdere corruptieschandalen binnen de EU geweest, waaronder Qatargate (betrokkenheid van Qatar, Marokko en Mauritanië), een omkoopschandaal door Huawei, en een schandaal rondom het gebruik van milieusubsidies. Deze schandalen betreffen het Europees Parlement en de Europese Commissie. De Europese Rekenkamer beschreef het optreden van de Commissie inzake de milieusubsidies als "ondoorzichtig en onbetrouwbaar". Het schandaal rondom milieusubsidies zou geïnitieerd zijn door Frans Timmermans.

15. Het Europees Defensiefonds (EDF) heeft een budget van €800 miljard en is bedoeld om de Europese wapenindustrie te versterken. Het plan ReArm Europe, waarbij alle lidstaten moeten meewerken aan de opbouw van een Europese wapenindustrie tegen 2030, is hiermee verbonden.

16. De Permanente Gestructureerde Samenwerking (PESCO) is een initiatief om de militaire samenwerking tussen EU-lidstaten te versterken. Frankrijk, Duitsland, Spanje en Italië zijn de belangrijkste drijvende krachten achter PESCO. Er is weerstand van kleinere lidstaten.

17. De Franse wapenindustrie speelt een centrale rol in de militarisering van de EU. Frankrijk is de op één na grootste wapenproducent ter wereld na de VS. De Franse president Macron wordt gezien als een belangrijke promotor van de Franse wapenindustrie.

18. Duitsland speelt een belangrijke rol in de militarisering van de EU, met name op het gebied van energie-infrastructuur. Duitsland's betrokkenheid bij projecten zoals Nord Stream 2 en zijn rol in de NAVO-infrastructuur in de Baltische regio illustreren dit.

19. Het boek "The Militarization of the European Union" analyseert de militarisering van de EU vanuit economische, politieke en industriële perspectieven. Het boek beschrijft de rol van Frankrijk en Duitsland als de belangrijkste drijvende krachten achter de militarisering, en de invloed van de wapenindustrie op EU-beleid.