Koraalverbleking is het gevolg van het verlies van zoöxanthellen, algen die essentieel zijn voor de voeding en kleur van koraalpoliepen. Deze symbiotische relatie wordt verbroken door verschillende stressfactoren.

Verhoogde watertemperaturen, vaak gekoppeld aan klimaatverandering, spelen een grote rol. Ook vervuiling, veranderingen in lichtintensiteit en oceanische verzuring worden als oorzaken beschouwd.

De impact van koraalverbleking varieert sterk. De ernst is afhankelijk van de locatie, koraalsoort en de hevigheid en duur van de stressfactoren. Een wereldwijd gemiddeld percentage van verbleking is niet eenduidig vast te stellen.

Verbleekt koraal is niet per definitie dood. Herstel is mogelijk als de stressfactoren verminderen en het koraal de zoöxanthellen opnieuw kan opnemen.

Ernstige koraalverbleking resulteert echter wel in aanzienlijke koraalsterfte met dramatische gevolgen. Biodiversiteit neemt af en ecosystemen afhankelijk van koraalriffen worden aangetast. Veel vissoorten en andere organismen verliezen hun habitat.

Wetenschappers monitoren koraalverbleking door middel van satellietbeelden, onderwaterobservaties en analyse van koraalweefsel.